Midden de jaren ’90 van de vorige eeuw vinden aan de Kosterijstraat te Sint Andries in Brugge enkele archeologische opgravingen plaats. Er zijn in de eerste plaats sporen onderzocht van een Merovingische nederzetting die zich uitstrekt over meer dan 1 hectare.
Voor de bouw van een ronde waterput heeft men gebruik gemaakt van verticale aangepunte planken en een karrenwiel. Het betreft een spaakwiel, waarbij tien spaken de naaf met de velg verbinden. Deze velg bestaat uit vijf losse segmenten die onderling door middel van een pen-en-gat verbinding met elkaar zijn verbonden. Bij de constructie van het wiel is vooral eikenhout gebruikt, enkel de naaf bestaat uit essenhout. De planken van de constructie rond het wiel werden door middel van dendrochronologisch onderzoek gedateerd in het najaar of de winter van 539-540 na Christus.